Elbette bir maç tek bir futbolcuya bağlanmaz. Futbol kadro oyunudur.
Ama dün hariç diyebiliriz…
Çünkü Sanchez tek başına Beşiktaş’ı yendi dersek çokta yadırganmaz sanırım.
Adam bir maçta bir stoper ne yapması gerekiyorsa 10 mislini yaptı.
Golünü attı, savunmasını yaptı, tek başına en az üç gol durumunu önledi, atağa kalktı, grubunu yönlendirdi.
Bir futbolcu daha ne yapsın? Herkes dama oynarken o satranç oynadı. Ve şah dedi maçı bitirdi.
Galatasaray iki duran toptan golü attı maçı aldı.
Belki akan oyunda çok fazla duruma giremedi lakin oyunun hakimi katiyetle Galatasaray’dı.
Sahada ne yaptığını bilen bir Galatasaray vardı.
Orta alanda Sara tam bir orkestra şefi üzereydi. Meğer bakıldığı vakit Beşiktaş’ın orta alanı daha dirençli üzere gözüküyordu. Lakin yalnızca kağıt üstünde. Alandaki gerçekler ise değişikti. Torreira ve Sara o bölgeyi büsbütün zimmetine geçirdi.
Tabii Beşiktaş için maçın feci bir istikameti de vardı.
Duran toplarda Beşiktaş’ın yapması gerekenler belirliydi. İcardi, Osimhen ve Sanchez’i muhakkak abluka altına alacaksın.
Şimdi bilhassa 2. gole bakın. Osimhen o kadar rahat vuruyor ki neredeyse havadayken çay molası verecekti. Osimhen’e bu kadar rahat vurdurursan golü yersin.
Keza birinci gol de birebir oldu. Böylesine bir maçta bu kadar berbat savunma dağılımı yaparsan faturayı ödersin.
Sonuç olarak hakkı olan, yeterli oynayan kazandı.
Maçın yıldızların başına doğal ki Sanchez’i alıyoruz. 22 futbolcu ortasında en güzeli. 10 üzerinden 100.
Kesinlikle abartma yok. Adamın hakkı bu.
Bir de Muslera ile Sara…
Beşiktaş’ta ise bence yok.
Hakem ise felaket. Onu da hakem hocalarına bırakalım…